بررسی رابطه انگیزش پیشرفت با کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی معلمان مرد دوره های راهنمایی و متوسطه شهرستان فامنین

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین رابطه انگیزش پیشرفت با کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی در بین معلمان مرد دوره¬های راهنمایی و متوسطه شهرستان فامنین در سال تحصیلی 92-1391 بود.جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان مرد دوره¬های راهنمایی و متوسطه شهرستان فامنین می¬باشد که شامل 180 نفر بودند. با استفاده از فرمول کوکران و از طریق نمونه گیری تصادفی ساده تعداد120نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های انگیزش پیشرفت هرمنس(1970)، کیفیت زندگی کاری والتون(1973) و استرس شغلی وندردوف(1998) بوده است.اطلاعات توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. دربخش توصیفی، شاخص¬های توصیفی متغیرها ، یعنی میانگین، واریانس و انحراف استاندارد در قالب جدول و نمودار ارائه شد و در بخش آمار استنباطی از آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. مهم ترین نتایج پژوهش بدین شرح است: بین انگیزش پیشرفت و کیفیت زندگی کاری ضریب همبستگی 405/0 وجود دارد (001/0>p) که این حاکی از همبستگی مثبت و معنادار بین این دو متغیر است. بین انگیزش پیشرفت واسترس شغلی ضریب همبستگی 43/0 وجود دارد (001/0>p)که این حاکی از همبستگی مثبت و معنادار بین این دو متغیر است? در اینجا باید این نکته را خاطر نشان ساخت که نمره بالا در مقیاس استرس شغلی حاکی از استرس شغلی پایین فرد است. بنابراین ضریب همبستگی بین این دو متغیر (43/0) نشان می دهد که با افزایش انگیزش پیشرفت، فرد استرس شغلی کمتری را متحمل می شود.بین انگیزش پیشرفت با مولفه-های کیفیت زندگی کاری به استثنای مولفه تأمین فرصت رشد و امنیت مداوم رابطه معنادار وجود دارد. از بین مولفه¬های استرس شغلی،تنها نگرش به مهارت، ابهام نقش، عدم امنیت شغلی، کمبود ارزش و حمایت اجتماعی همکاران با انگیزش پیشرفت رابطه معنادار دارد.